Vakantie Tenerife februari 2013:
Zaterdag 9 februari 2013:
Mijn vakantie begon met de aankomst in de vroege morgen op de luchthaven Schiphol. Om ongeveer 01.30 uur ontmoette ik het gezelschap waarmee ik op reis ging. Na het inchecken wat redelijk wat tijd in beslag nam, hoewel het nacht was, liepen we door langs de overdekte winkels richting de vertrekterminal waar de vliegtuigen met de neus naar binnen staan.
Een stukje zoefden we met de roltrappen en toen was het wachten in het licht van de tl-lampen voor onze vlucht richting Tenerife.
Om ongeveer 04.00 uur betraden we het vliegtuig en liepen we door naar het middengedeelte waar onze zitplaatsen waren. Om ongeveer 04.30 uur stegen we de lucht door naar ons eiland. Tijdens de vlucht heb ik nog even geslapen. Aangezien de klok een uur terug is gezet op Tenerife verloren we een uur en kwam rond 09.00 uur aan op de luchthaven. Veel palmbomen zagen we bij het wachten in de frisse ochtendlucht. In een zonnig klimaat met 20 graden gingen we na ongeveer 20 minuten in de touringcar door het drukke eiland.
Na een vrolijk praatje van de reisleider reden we naar ons hotel 'Sol Princesa Dacíl' op een grote heuveltop. Bij het uitstappen van de bus zagen we de brede trappen van ons hotel die met onze bagage in de hand wel wel zwaar was om te beklimmen.
Na het snelle inchecken konden onze overbodige spullen in een soort bergingsruimte zetten en gingen we naar de eetzaal waar we konden genieten van het felle zonlicht dat ook het witte plafond bescheen.
Na een tevreden maal besloten we naar de boulevard te gaan waar achter het grote zandrif zich uitstrektte. We liepen langs de vele restaurants en namen nog even een drankje bij een strandcafé. Toen we later weer terug kwamen in het hotel konden we met onze eigen unieke pas onze kamers in met de gestalde spullen van de bergingsruimte. Ik viel na het te vlug uitpakken van de bagage direct achterover op het 2-persoonsbed. In de loop van de middag, toen ik weer wakker was, nog wat televisie gekeken.
's Avonds tegen half acht gingen we naar de eetzaal waar het rijke avondmaal stond opgesteld een helder verlichtte bakken. In de morgen waren we hier al geweest, maar het voedsel was totaal anders. Na een volle maag besloten we in een leuk café nog wat te weg te drinken. Ik nam nog een tweede drankje en ben toen met een ander groepsgenoot naar het hotel teruggelopen.
Zondag 10 februari:
Rond kwart voor negen die ochtend ben ik uit bed gegaan om staande in de badkuip te douchen en vervolgens aan te kleden nadat ik de gekleurde gordijnen opzij had geschoven.
Beneden in de eetzaal was het redelijk druk met vakantiegangers in dunne broekjes en slorige shirts. We ontmoette elkaar aan twee lange tafels, die door een hulpje van het hotel naast elkaar waren geplaatst. Na de jus 'd orange en koffie verzamelden we ons rond elf uur voor een bezoek aan een koopjesmarkt in de brede straat, die je pas kon zien buiten het hotelterrein. Na een flink aantal passen naar beneden was de markt nog groter dan je je voor kunt stellen. Allerlei koopwaar, van kleding tot speelgoed tegen zeer betaalbare prijzen. Het was heerlijk zonnig dus kon je je in de drukte mengen bij de kraampjes. Na een tijdje heb ik nog even op een reisgenoot gewacht en een flesje drank betaald in een klein drankwinkeltje. Uiteindelijk heb ik op de koopjesmarkt nog een soort van "power balance" bandje gekocht, wat helpt bij het stimuleren van de bloedsomloop. Althans, dat beweerde de tengere vrouw die ieder jaar weer sportspullen verkocht op de koopjesmarkt. Ze had al veel van die bandjes weggegeven tegen een bedrag tussen de 10,00 en 20,00 euro. Terug wandelend naar het hotel heb ik daar nog een middagslaapje gedaan en in de grote buitenplaats op een krukje gezeten.
Maandag 11 februari:
Na de koffie en croissantjes in de eetzaal was het plan om een eind met een huurauto te rijden over het grote eiland. Door omstandigheden moesten we wel anderhalfuur wachten tot onze twee groepsleden arriveerden met een zwarte, vrij luxe wagen. Na het instappen reden we met vier mensen weg van het hotel op weg in noordoostelijke richting van het eiland. We reden de smalle weg door de bergen met veel uitzichtspunten langs de kant van de weg. Na een hoop bochten en een lange weg heuvelop kwamen we bij de kabelbaan. Deze vervoert veel mensen naar "Pico del Teide" een berg van 3.718 boven zeeniveau. Na betaling van een gering tarief gingen we met een aardige vaart omhoog en passeerden we drie hoogspanningsmasten. Bovenaan kon je 2 richtingen kiezen om over de bergachtige rotsen te klimmen en dalen. Wij kozen voor de rechterzijde van de kabelbaan en ik had gelukkig mijn wandelschoenen aan, want het terrein werd steeds rotsiger. Na een twintig minuten klimmen en dalen kwamen we bij het punt waar de witte wolkentoppen enorm groot waren.
Toen weer terugwaarts naar de kabelbaan, en na overleg besloten we ook de linkerzijde te trotseren, al was het maar een klein stukje. Toen we weer teruggingen, was de kabelbaan al terug van zijn rit omhoog, maar het was te vol met mensen, dus moesten we wel wachten op de volgende kabelbaan. Een 25 minuten verder waren we weer beneden en liepen we terug naar de zwarte wagen. Na omkeren reden we terug en stopten we even voor een korte maaltijd langs de weg bij een soort van snackbar in een woestijnlandschap. Ik nam een broodje met wat cola om het voedsel weg te spoelen.
Hierna reden we de toeristische route over de heuvelachtige wegen, langs bossen en door kleine dorpjes. Eerst was er nog wat zon, maar later kwam steeds meer bewolking tevoorschijn. We zijn velen malen gestopt om het landschap te aanschouwen en kwamen tevens langs de zeekust, die woest golven op de rotsen liet beuken. Een maal moesten we omrijden over wegen met links heuvels en rechts afgronden gescheiden met steenblokken van de weg. Toen het donker werd waren we al een aardig eind op weg naar ons stekje in de badplaats. Eerst nog een stukje over de geelverlichtte snelweg en toen door de rechte bebouwing. In het hotel nog meegegeten met de groep en daarna een avondje realxen met tv kijken voor het slapen gaan.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Dinsdag 12 februari:
Deze ochtend stond ik op met een pleziermidaag voor de boeg. Rond de klok van negen uur was ik al beneden en sneed in een croissantje met een broodmes. Het sneed moeizaam door, dus nam ik nog maar eens een slok zure sinaasappelsap.
Een uur later zat ik welgesteld in de zon op het dakterras. Als op een bed zat ik rechtop en keek recht tegen wat huizenblokken aan. De ochtendzon scheen er nog niet fel tegenaan. Het dakterras was zeer ruim met vele ouderen op lange strandstoelen met de benen naar voren.
Ik stond op en liep naar een echtpaar met witte vlekken op hun huid van de zonnebrand.
Ik vroeg op z'n Engels: 'have you suncreme for me?' Het echtpaar sprak een vreemde taal dus ik moest moeite doen om duidelijk te maken wat ik precies wilde. Na wat overleg tussen man en vrouw kreeg ik uiteindelijk de 'suncreme' die ik met flinke klodders op mijn huid liet vallen. Nu nog insmeren en ik kon weer terug naar mijn ligplaats.
Na het lange wachten in de foyer gingen we rond kwart voor twee naar buiten om te wachten in de zon. De touringcar zou weldra verschijnen en ons naar het carnaval brengen. Een aantal groepsleden hadden zich verkleed, dus het was al een bonte kleurstoet langs de kant van de weg.
Na wat een half uur zou duren gingen we in de touringcar en gingen na de badplaats de snelweg op. Na een uur kwamen we bij een kermis, die zolang was dat de touringcar er achterlangs moest rijden. De parkeerplaatsen voor touringcars kwamen in zicht, dus iedereem begon zijn carnavalskledij recht te trekken en een harde schreeuwen te brullen.
Na het parkeren tussen de andere touringcars begaven we ons in de massa op weg naar de carnavalsoptocht bij de hoofdstraat met zijn vele palbmomen.
Ik bestelde bij een overvol café een cola, en liep toen de massa in naar de hoofdstraat.
Na een half uur kwam de eerste carnavalsstoet langs. Gedurende de daaropvolgende rijen met meer carnavalsmensen was het een bonte parade met wagens. De hemel was bewolkt en gaf de carnavalsstoet een treurige aanblik. Tegen de avond liepen we terugwaarts naar de touringcar die klaarstond tussen de velen die ook waren gekomen. De terugreis naar ons hotel verliep wat minder druk dan op de heenweg, want iedereen had zich lam staan kijken. Wat later dan anders keek ik het CBS ACTION kanaal op de zwarte tv in mijn verlichte hotelkamer.
Woensdag 13 februari:
Vandaag was het een kalme dag. Na het bekende maaltje heb ik met mijn vierkante MP3 Speler op het zonverlichte dakterras gezeten in een lange ligstoel. Het was aangenaam warm, maar ik heb wel even zonnebrandcremé gevraagd want dat stond niet op mijn vakantielijstje.
Ik heb nog even met een bloot uitziende man die een aardig woordje Engels kon beantwoorden. Als je maar flink doorzet kom je een heel eind.
In de middag tegen een uur of een ben ik wat gaan wandelen langs de drukke boulevard en het overvolle strand waar in de verte een grote ferry aankwam voor een overtocht naar een ander eiland. Ik liep verder over de boulevard die overging in een andere naam: 'Playa de Las Vistas.' Er was deze middag alleen weinig zon te bespeuren dus bleven de badgasten rustig achteroverliggen in hun meegebrachte ligstoelen.
Terug in mijn hotelkamer heb ik de tv aangezet en de verder uurtjes tot de avond geluierd in mijn ruime tweepersoonsbed.
Die avond was een groepsgenoot van ons jarig, die de vrouwelijk naam 'Sandra'had. Tijdens haar reis had ze zich verheugd op deze avond. Aan de lange witte serveertafel hebben we haar uitgebreid gefeliciteerd en kreeg ze van de in het zwartgekleede obers een witte taart met gekleurde spikkeltjes erop. Ze gaf bij het weggaan nog een ruime fooi aan de ober, zodat er een erg brede lach kwam over zijn lippen.
Na het feestje liep ik gehaast naar mijn kamer en trok zo vlug mogelijkik een nieuwe blouse aan. Ik dacht al aan straks als we naar het appartement van Illona zouden gaan voor een drankparty. Het was een toch een klein kwartiertje lopen, dus kon een nieuwe blouse geen kwaad. In het appartement van Illona aangekomen was het een waar vakantiehuis met ruimte voor onze hele groep. Het had een uitermate lang balkon, net alsof je bij Centerparcs de achtertuin inloopt. We konden allemaal zitten aan de grote tuintafel die in het midden stond opgesteld. Na vele drankjes en knabbeltjes besloten nog een paar mensen naar een echte Spaanse bar te gaan niet verder als een taxirit van 10 minuten.
Ik ben de heuveloplopend naar het hotel terug gaan. Wel heb ik de vrouwen nog uitgezwaaid toen ze zich wild in de taxi wurmde.
Donderdag 14 februari:
Vandaag ging ik aan de wandel met een groepsgenoot, tenminste dat wilde ik. Omdat ik hem uiteindelijk niet kon vinden heb ik eerst nog geluierd op het rustige dakterras.
Rond half twaalf besloot ik zelf wat gaan te wandelen.
Ik liep met de wind achterwaarts naar de boulevard en vervolgens naar het uiteinde van een grote rotspunt. Ik nam een foto van de ferry die ik gisteren al had zien terugkomen. Nu zag ik wat auto's in de ferry staan. Toen ik verder liep kwam ik op een straat uit en kruistte de bebouwing van vele appartementen. Over een voetpad dat "Paris" heette langs de achterkant van het hotel, met een zwembad en strandstoelen.
Terugekomen in de grote foyer besloot ik met mij badlaken naar het strand te wandelen om pootje te baden door met mijn voeten in het natte zand te schuiven. De zee was woest dus ik ben niet verder gegaan dan de onderkant van mijn onderbenen. Vanmiddag was er wel wat meer zon, dus dat was wat beter als gisteren. De rest van de middag een een stukje van de avond in en om het hotel geweest, o.a. gedronken bij de bar in de achtertuin. Om half achht verscheen ik in mijn witte T-Shirt voor het beloofde diner, want vanavond was het een "White Night" van de reisorganisatie. Dat hield in dat je zoveel witte kleding en schoeisel aan mocht trekken als jezelf wilde. Toen we volstouwd waren liepen we door naar de gezellige met lampenkappen gevulde bar van het hotel. Het was het moment om te borrelen en te roezemoezen over zaken die je alleen met vrienden zou bespreken. Toen ik tegen elf uur naar bed ben gegaan besloot ik een britse televisieserie van voor tot eind af te kijken!
Vrijdag 15 februari:
Deze vreemde dag was meteen de laatste dag voordat de vakantie voorbij was. Morgen zouden we in alle vroegte vertrekken, maar daar dachten we nog even niet aan.
Rond een uur of tien die ochtend heb ik nog een uur gelezen uit een boek op mijn ruime balkon dat uitkeek op een berg, die zo hoog was dat de wandelaars erop kabouters leken. Toen ik merkte dat de zon de verkeerde zijde op scheen ben ik met mijn MP3 speler het dakterras opgegaan. Tegen het middaguur ben ik sportief gaan wandelen over de boulevard en geluncht bij "Subway", een eettent die ik na wat omwegen vond. Ik wilde namelijk tegen weinig geld wat naar binnen werken en dat was nu dus gelukt. Nog verder in de felle zon doorgewandeld en bij een Chinese souvenierwinkel (waarin binnen alles Chinees was) nog een leuk souvenier gekocht voor op mijn tafeltje te zetten in huis.
De rest van de middag met mijn MP 3 Speler bij het zwembad gezeten en vele rocknummers beluisterd waaronder de Golden Earring. Ik zat eigenlijk meer bij de buitenbar, want voor mij zaten wat ouderen mensen op strandstoelen te genieten van de zon. Achter deze mensen was dan het zwembad, dat leek op een minibadje in de achtertuin alleen dan twee keer zo groot.
Rond de klok van vier liep ik terug naar de foyer, want ik wilde naar de 1ste etage. Maar daar was een probleem, want mijn hotelpasje gaf rood licht aan, want inhield dat de deur niet open ging. Toen ik beneden bij de receptie kwam waren al twee groepsgenoten in gesprek met de jonge receptioniste die slecht Engels sprak.
Het hotel had geconstateerd dat het reisgeld nog niet betaald was, dus waren al onze kamers afgesloten. Na wat telefoneren door de reisleidster dat was Illona, bleek dat de plaatselijke reisagent failliet was gegaan. Het te betalen bedrag voor het hotel zou pas die vrijdag binnenkomen en niet aan het begin van afgelopen zaterdag. Aangezien we direct moesten betalen, want ons reisgeld was niet binnengekomen. Uiteindelijk mochten we toch onze kamers in en zou de volgende ochtend iemand van "Corodon Vliegvakanties" het in orde maken.
In de vroege avond gedineerd en nog wat in de bar bij de lobby gedronken. Ik nam een rood alcholisch drankje dat er rood uitzag en dat je met een miezerig klein rietje moest opdrinken, zodat je de smaak maar langzaam proefde. Hierna vroeg naar bed want de volgende ochtend moesten we in allerijl klaarstaan om terug te gaan naar het vliegtuig.
Zaterdag 16 februari:
Vanochtend stonden we met koffers en wat plastic zakken klaar om mee te gaan in de volle touringcar die naar tweede luchthaven ging. Om ongeveer tien voor negen reed het vliegtuig achteruit van de hangar weg. Na het stijgen van de luchtkist moesten we ons even vermaken. Om ongeveer half drie waren we geland op de net droog gekome landingsbaan, want je kon duidelijk de natte spatten zien van de vliegtuigwielen. We liepen door de gate naar de bagage-banden voor het ophalen van onze bagage. Het viel niet te ontkennen dat onze bagageband nr. vijftien helemaal achteraan in de luchthaven was. Een kwartier later hadden we de bagageband in zicht. Toen we onze bagage hadden namen we bescheiden afscheid van elkaar en liep ik via een omweg, waarbij ik even verdwaalde, naar de centrale hstationshal van Schiphol. Ik liep gelijk naar de roltrap en zakte langzaam naar beneden, net als je vanuit een metrostation naar straatniveau moet. De opgestelde trein in de perrontunnel stond klaar om te vertrekken, alleen ik twijfelde toen ik de stationsfluit hoorde. Stap ik wel op de juiste trein? klonk het in mijn gedachte. Uiteindelijk moest ik toch erin en bleek ik de trein naar het oosten genomen te hebben. Het overstapstation, want ik ging niet eenmaal in de trein, was rustig te noemen alleen het bewolkte weer gaf geen hoop meer op blije gezichten. Toen ik merkte dat ik op een verkeerd station stond eb ik gaan vragen en moest ik uiteindelijk toch een tweede overstap maken. Gelukkig was het deze keer gelukt, want ik hoorde de treinomroepster het aantal stations noemen waar een ervan de juiste was. Uiteindelijk kwam ik weer terug in Rheden.
